Leherennus

Leherennus ist der Name einer keltischen Gottheit, die auf einigen Inschriften im französischen Département Hautes-Pyrénées genannt wird und dort nach der Interpretatio Romana meist mit Mars gleichgesetzt ist.

Leherennus wird auf einigen Weiheinschriften genannt, gefunden im Gebiet um Ardiège (Lugdunum Convenarum), die nahezu alle den gleichen Dedikationstext haben. Auf acht von ihnen wird Leherennus im Zusammenhang mit Mars erwähnt.[1][2][3][4][5][6][7][8][9][10][11][12][13][14][15][16][17]

Jean-Jacques Hatt zitiert eine Vermutung, es könnte sich bei Leherennus um eine vorkeltische Gottheit handeln, die in der Zeit der gallo-römischen Kultur mit Mars gleichgesetzt wurde.[18][19]

Literatur

  • Bernhard Maier: Lexikon der keltischen Religion und Kultur (= Kröners Taschenausgabe. Band 466). Kröner, Stuttgart 1994, ISBN 3-520-46601-5.
  • Patricia Monaghan: The Encyclopedia of Celtic Mythology and Folklore. Infobase Publishing, 2004, ISBN 9781438110370, S. 285 (Auszug bei Google Books).
  • Christian-J. Guyonvarc’h, Françoise Le Roux-Guyonvarc’h: Remarques sur la Religion Gallo-Romaine: Rupture et Continuité. In: Wolfgang Haase (Hrsg.): Aufstieg und Niedergang der römischen Welt. Band II, 18, 1. Walter de Gruyter, Berlin 1986, ISBN 9783110100501, S. 423–455 (zu Leherennus S. 451 f.; Auszug bei Google Books).

Weblinks

  • Artikel Panthéon pyrénéen: Divinités attestées in der französischsprachigen Wikipedia.

Einzelnachweise

  1. CIL XIII, 96: Leheren(n)o / deo / Bambix Sori / f(ilius) v(otum) s(olvit) l(ibens) m(erito).
  2. CIL XIII, 97: Leherenno / Domesticus / Rufi f(ilius) / v(otum) s(olvit) l(ibens) m(erito).
  3. CIL XIII, 98: Leherenno / deo / Mandatus / Ma(n)sueti f(ilius) / v(otum) s(olvit) l(ibens) m(erito).
  4. CIL XIII, 100: [M]ar[ti?] / Leherenn(o) / deo / Maximus / Mandati f(ilius) / v(otum) s(olvit) l(ibens) m(erito).
  5. CIL XIII, 101: Leherenno / deo / Osson / Priami l(ibertus) / v(otum) s(olvit) l(ibens) m(erito).
  6. CIL XIII, 102: Leherenno / deo / Primulu[s] / [–––].
  7. CIL XIII, 104: Le(he)ren/no / deo / Sabin(u)s / v(otum) s(olvit) l(ibens) m(erito).
  8. CIL XIII, 105: Leherenno / deo / Tertullus / v(otum) s(olvit) l(ibens) m(erito).
  9. CIL XIII, 106: Leheren(n)i(!) / Uriaxe / Ilunnosi / filia.
  10. CIL XIII, 107: [–––] / Leheren/ni(!) / v(otum) s(olvit) l(ibens) m(erito).
  11. CIL XIII, 108: Leherenn(o) / Marti / [–––].
  12. CIL XIII, 109: Leheren(no) / Marti / Bambix / Publi lib(ertus) / v(otum) s(olvit) l(ibens) m(erito).
  13. CIL XIII, 110: Leher[enno] / Mart[i] / Cast[us] / Const[an]/tis fil[ius] / v(otum) s(olvit) l(ibens) m(erito).
  14. CIL XIII, 111: Marti / Leherenni(!) / Ingenus / Siricconis f(ilius) / v(otum) s(olvit) l(ibens) m(erito).
  15. CIL XIII, 112: Leheren/no Mar(ti) / Seranus / [Sex]tilli(?) f(ilius) / [–––].
  16. CIL XIII, 113: Leherenn(o) / Marti / Titullus A/moeni fil(ius) / v(otum) s(olvit) l(ibens) m(erito).
  17. CIL XIII, 114: [Leh]erenno / [M]arti / […]rania / [I]ngenua / [v(otum)] s(olvit) l(ibens) m(erito).
  18. Bernhard Maier: Lexikon der keltischen Religion und Kultur. S. 204 (für den ganzen Artikel).
  19. Jean-Jacques Hatt: Mythes et dieux de la Gaule. 1. Les grands divinités masculines. Picard, Paris 1989, ISBN 9782708403659 (Auszug bei Google Books).

Die News der letzten Tage